|
|
|
|
Treinreizen, een vrolijk avontuur Ik weet het, mijn OV-weekkaart vervormt mijn mening over het komende onderwerp, maar het zorgt er wel voor dat ik met een opgelucht hart elke trein, metro of bus kan instappen. Met die instelling is het fascinerend en soms vermakend om medereizigers te observeren...
De sneltrein van Amsterdam CS naar Hoorn is een feest aan het einde der middag. De Alwetenden staan in de bocht van het perron, gezien daar de omgebouwde 1e klaswagon staat; de minuten kruipen voorbij. Op het moment dat de klok de tijd van vertrek aangeeft, luidt de bel: eerst twee berichten voor intercity's (die veel zuchten en rollende oogballen opleveren) en daarna over onze trein. Vijf minuten vertraging en het zal aankomen op perron 15A. Overkomelijk, iedereen hobbelt (lees: slentert alsof het de laatste stappen van hun leven zijn) naar het andere gedeelte van het perron. Nog een bericht: toch perron 15B. Zuchtend, kreunend slentert men terug, bijna op hun tandvlees. Nog een bericht! Een onbekende vertraging met een correctie dat de trein uitvalt.
Ik vermaak me kostelijk bij het aanschouwen van de verwarde en geërgerde gezichten van mijn medereizigers. De mannen boven de 40 letten klaarblijkelijk niet op hun bloeddruk en schelden vruchtenloos de NS uit. Anderen beginnen aan een gedachteloos gesprek met onwetende conducteurs, maar de meest wijzen wandelen alvast naar perron 15A voor de stoptrein.
Als die vervolgens ook vertraging blijkt te hebben wordt het bij sommigen ondragelijk, maar raadselachtig genoeg is het voor velen een drijfveer om spontaan een gesprek te beginnen met wildvreemden. Dat duurt tot de uiteindelijke aankomst van een andere trein. Niet dat ik dat nog meemaak, ik zit met mijn leerboekje op schoot in de 117, de snelbus naar Hoorn.
Laurens 6 oktober 2003
<< Terug
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Laatste Columns Wie schrijft, die blijft Sterke mening over relativeren Fijne foutjes
|
|
|
|
|
|