Voorin de Trein

   Het was sowieso al geen verkeerde dag: in een leuk gezelschap kreeg ik op aanvraag een heerlijke rondleiding door Rotterdam. Mijn eerste keer in deze stad was op deze gure donderdag de 12e en heb de monopolystraten met veel plezier bezichtigd, zelfs de Erasmusbrug werd niet overgeslagen. ‘Toerist in eigen land’ wordt het ook wel genoemd.
   De terugreis was een práchtige! Nadat Melvin en ik de eerstvolgende trein richting huis hadden uitgevogeld gingen we naar spoor 9b, daar vertrok mijn intercity naar Amsterdam. Kort nadat we het rustigste deel perron gevonden hadden arriveerde de trein met de voorkant exact voor onze neus stoppend.
   Er ontstond al snel oppervlakkig maar leuk contact met de uitstappende conducteur en machinist. Na een aantal interactiezinnen opperde ik dat mijn wens nog altijd was om nog voorin een keer mee te rijden. Tot mijn blijde verbazing sprak machinist Bart dat hij een stoel vrij had en ik tot Den Haag Hollands Spoor mocht meerijden!

   Na Melvin drie afscheidszoenen gegeven te hebben, stapte ik strak van de adrenaline en endorfine de cockpit in. Als een klein kind, met grote ogen keek ik om me heen terwijl Bart een inleiding gaf. Hij trok de deur dicht, wachtte op groen signaal van alle gesloten deuren en drukte toen zijn gashendel naar voren. De dubbeldekker intercitytrein (tijgertrein) trok haar massa rustig vooruit.
   Terwijl Bart uitleg gaf over schermpjes, lichtjes en metertjes luisterde ik met alle macht naar al het moois. Statistieken rolden uit het touchscreen-scherm naast hem, het communicatiebord aan zijn linkerhand bleef stil en de meters voor hem gaven aan dat we 130 km/u mochten.
   De man was al 20 jaar in dienst en had de nodige nare dingen al meegemaakt op het spoor. Hij had geen behoefte aan psychologische steun, vertelde hij: “Sommige machinisten zijn dagen van de kaart, maar ik geloof het allemaal wel. De mensen kiezen er zelf voor om ervoor te springen, ik heb daarin geen unieke rol.” Komisch genoeg vind hij andere ellende op het spoor ontzettend leuk: “Je krijgt te maken met veel afwisseling en gepuzzel vanuit de verkeerscentrale, heerlijk!”

   Natuurlijk kwam er ook een einde aan, Den Haag is nooit zo snel tot de trein gekomen naar mijn herinnering. Bart bleek tamelijk vrijgevig met zijn NS-telefoonnummer toen ik daarnaar vroeg en gaf aan open te staan om me nog een keer mee te nemen. Ook als ik iemand mee wilde nemen. Dankbaar verliet ik zijn domein, en ging ik tussen de reguliere reizigers zitten. Ja, het uitzicht van alles vóór de trein is toch mooier dan het landschap alleen naast je te zien ...


Laurens
13 januari 2006

<< Terug
Laatste Neologismen
Finansyrië
Andersoms
Ondernemingsradio
Empathéïst
Impulsaankoper

Laatste Columns
Wie schrijft, die blijft
Sterke mening over relativeren
Fijne foutjes

Laatste Gedichten
Digitaal socializen
Spreek me gerust aan
Teder
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.