Uitgaan leuk?

    Het is een gezellig cafétje met vrolijke muziek aan en het oogt als een verzorgde uitgaansgelegenheid. Gesitueerd aan het Rembrandsplein zitten Ronald en ik binnen tegenover elkaar aan een tafeltje in het hart van het omringende gezelschap. We bestellen een drankje: een biertje en een casis. We praten tevreden over het heerlijke eten dat we bij Rose's Cantina gegeten hebben en onze gespreksonderwerpen verglijden naar vele raakvlakken.

    Naast mij steekt een jonge dame haar sigaret aan en haar vriendin volgt haar voorbeeld - die inmiddels haar zoveelste sigaret aanbreekt. Omdat dit een ritueeltje is die vele uitgangers hebben heeft de zaak zich al behoorlijk gevuld met een ietwat benauwende lucht. Terwijl mijn keel wat irriteert en ik af en toe extra slik zet ik mijn gesprek voort met Ronald en bestel een extra drankje. De muziek gaat een tikje harder.

    De muziek die ze draaien ligt inmiddels niet meer in de lijn van eerder die avond en draait naar steeds minder mijn gewaardeerde genres. Ik stoor me aan de overstemmende 'zangstemmen' die nagenoeg niet te verstaan zijn en uit de speakers galmen. Met mijn hand rond mijn oren schreeuw ik naar de overkant of er wat harder gepraat kan worden. Zijn stem komt nauwelijks boven de muziek uit en het gelal van een aantal klanten brengt zo mogelijk nog meer lastigheid in het verstaan van hem. Ik gebaar naar buiten en Ronald betaalt de barkeeper, ik schrik van de prijs die we betalen moesten. Het is te vroeg om te stoppen in de stad, maar het zou te laat zijn voor openbaar vervoer om daar aan toe te geven.

    Buitengekomen miezert het triestig en door ons gebrek aan een paraplu zijn we genoodzaakt nat te regenen, het laatste openbaarvervoersmiddel wacht niet op ons. Ronald heeft geen strippenkaart en daarom lopen we naar centraal station - een feit waardoor we behoorlijk doorgeregend zijn bij aankomst. Onze laatste treinen verschillen een kwartier in vertrektijd, maar kunnen beiden overstappen op Zaandam.

    Omdat één iemand de andere trein nemen moet, wacht die in de kou op zaandam. De natte frisse lucht blaast onder mijn jas en de trein heeft vertraging. Een groep aangeschoten c.q. dronken jongeren hebben luidruchtig lol en ik bewaar ruime afstand. Ingestapt hoor ik ze een treinstel verder brullen en ik zit ingedoken op een doorgezeten bankje. In Hoorn aangekomen stap ik op de fiets, het klamme weer houd me fris en ik voel me schuldig om mijn kapotte fietslichten. Thuis zet ik mijn fiets in de schuur en kijk op de klok; het is laat, maar ook vroeg.

    In bed staar ik ontevreden naar het plafond: voortaan doen we het wel bij iemand thuis.

Laurens
4 januari 2004

<< Terug
Laatste Neologismen
Finansyrië
Andersoms
Ondernemingsradio
Empathéïst
Impulsaankoper

Laatste Columns
Wie schrijft, die blijft
Sterke mening over relativeren
Fijne foutjes

Laatste Gedichten
Digitaal socializen
Spreek me gerust aan
Teder
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.