|
||
Vriendjes TussendoorNa een tijdje luchtig te hebben gesproken en gelachen te hebben, kiezen we voor een directer en persoonlijker gesprek. Laat ik zeggen dat het op het oog een aantrekkelijke jongen is.“Hoe lang is het geleden dat jij een vriendje had?” hij begint de fase waarin je elkaar aftast op het kandidaatschap om elkaars vriendje te worden, het is een startsein. “Dat is nu precies twee jaar terug, juli 2005. Het was in veel opzichten een heftige relatie,” zeg ik, terwijl de beelden me te binnenschieten van intieme gesprekken en felle ruzies. We gingen te snel samenwonen, maar leerzaam was het zeker. “Wow, en tussendoor?” “En tussendoor, wat?” “Nou, gewoon, heb je nooit vriendjes tussendoor?” let op het woord ‘gewoon’, denk ik bij mezelf. Hier ligt een overtuiging aan ten grondslag waarvan mijn haren overeind gaan staan. “Je bedoelt jongens om mijn oerbehoeften op te bevredigen, mijn geilheid op te ontladen?” Het cynisme laat ik expres doorklinken in de hoop dat hij de onderliggende boodschap voelt in mijn woordkeuze. “Zoiets ja, maar daar doe jij niet aan ofzo?” “Ik vind seksualiteit iets intiems en persoonlijks. Zoiets kan ik niet met Jan en Alleman.” Echt persoonlijk laat ik het niet worden, merk ik aan mezelf. Ik maak me drukker om het (in)correcte hoofdlettergebruik van ‘Jan en Alleman’ dan de mogelijkheid dat we op een andere lijn liggen. “Nee, ik ook niet, hij moet op z’n minst wel knap zijn, hahahaha.” Zucht. In de hoop dat hij grappend chargeert, vraag ik door naar zijn overtuigingen en avonturen. Die liegen er niet om, aangenomen dat hij dat al niet zelf doet. Waarom doet hij dat? Waarom stoort dat mij? Ik laat het even bezinken en zeg even niets. “Dus je staat al lang droog? :-P” “Als ik één jongen van twee weken niet meereken, twee jaar.” Ik schrik er zelf ook een beetje van, maar zo lang voelt die tijd niet aan. Terwijl ik de woorden uitspreek weet ik dat de respons me tegen de borst zal stuiten. “Hahaha … Jezus, dat je dat volhoudt!” En jij het zo bekijkt, denk ik. “Ik zou me inderdaad moeten schamen. Ik ben ouderwets,” zeg ik cynisch en bedenk me terloops dat onbegrip vaak gepaard gaat met (uit)lachen. Laat die jongen maar, ik heb geen zin me hierin te verdiepen. “Onzin, als je het liever niet doet moet je het niet doen.” De cynische toon miste hij. “Intimiteit en seksualiteit moet iets speciaals blijven, vind ik. Het bijzondere van Bastognekoeken is er ook af als je ze dagelijks op ieder moment van de dag eet.” “Hahaha, wat een vergelijking!” En wat een ontkrachting. Laurens 26 juli 2007 << Terug |
||
| Laatste Neologismen Finansyrië Andersoms Ondernemingsradio Empathéïst Impulsaankoper |
||
| Laatste Columns Wie schrijft, die blijft Sterke mening over relativeren Fijne foutjes |
||
| Laatste Gedichten Digitaal socializen Spreek me gerust aan Teder |
||
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.
|
||