Lang leve Arrogantie

Wanneer ik je vraag waar je trots op bent, word je stil. Lang stil. “Trots?” vraag je vertwijfeld en je maakt flauwe grapjes, alles voor een al dan niet uitgesproken vrijstelling voor je antwoord. Trots lijkt een woord dat alleen in oude verhalen betekenis heeft. Trots komt in het dagelijks leven zelden voor.

Volgens mij zijn er twee belangrijke factoren die mensen ervan weerhoudt om trots te zijn: men kan altijd wel iemand anders aanwijzen die hetgeen zij deden beter had kunnen doen, en kans op sociale uitsluiting. Bah, angsten. Het roet in ieders eten.

Er lijkt wel een taboe te heersen op het openlijk erkennen van positieve resultaten of eigenschappen van jezelf. Als je vindt dat je goed kan schilderen of schrijven moet je dat vooral niet uitspreken, men draait diens hoofd om of wordt zinloos kritisch. Zeg je veel af te weten van een onderwerp, dan zoeken mensen spoedig je kennisgrenzen op. Ben je trots op foto’s die van je gemaakt zijn? Loop er maar niet mee te koop, voor je het weet word je beticht van ijdeltuiterij en narcisme.

De mens heeft de rare eigenschap hoogvliegers neer te willen halen. Je kent dat maaiveldgezegde wel. Ik zie vaak dat mensen er zo bang van raken, dat ze alles afzwakkend verwoorden: ‘ik ken mensen die slechter schrijven’ en ‘ik kan niet álle pianostukken van Mozart uit mijn hoofd spelen’. Een mooie CV zou dat worden.

Een ander mag je waarderen op wie je bent en wat je kunt, jijzelf niet.

Onzekere mensen moeten zichzelf dagelijks een schouderklopje geven, daar putten ze immers zelfrespect uit. En als zij het zelf niet doen, doet een ander het wel voor hen. Ze worden niet getoetst, er wordt niets geforceerd. Nee, het is belangrijk dat zij in zichzelf gaan geloven; voeden met zelfverheerlijking!

Onder de meer zelfverzekerden viert echter bescheidenheid hoogtij. Hoe vaardiger en wijzer je bent, hoe meer je je op de achtergrond te houden hebt. Eerst doe je je uiterste best om een mooi resultaat te bereiken, toch, wanneer je zover bent, mag je niet te lang genieten. Waar doe je het dan voor?

Er zijn altijd mensen die het niet met je eens zijn. Waar jij vindt dat je succes boekt, zullen anderen het bagatelliseren of zelfs volledig tegenspreken, of nog leuker: een voorbeeld in het verleden noemen waar zij het beter hebben gedaan. Best gek, onzekere mensen krijgen trots in de schoenen geschoven, ten behoeve van meer zelfverzekerdheid en geluk. Waarom mag jij het zelf niet doen? Maakt het uit of je trots volgens anderen terecht is? Gaat het er niet om dat je zélf trots bent?

Ik word liever arrogant genoemd dan dat ik trots verberg.

Laurens
11 september 2007

<< Terug
Laatste Neologismen
Finansyrië
Andersoms
Ondernemingsradio
Empathéïst
Impulsaankoper

Laatste Columns
Wie schrijft, die blijft
Sterke mening over relativeren
Fijne foutjes

Laatste Gedichten
Digitaal socializen
Spreek me gerust aan
Teder
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.