|
||
De Date weerzienWe lopen een donker hol in waar de muziek onnoodzakelijk hard staat. Deze tent staat te boek als een fantastisch uitgaansoord voor holebi’s van onze leeftijd. Mijn blik gaat als enig nuchtere entiteit door de menigte en ik herken wat gezichten.Het ene gezicht herken ik van chatsessies van het caliber ‘goed dat wij nooit gedate hebben’ en het andere van wél uitgevoerde doch ongewenste dates (de chats logen er blijkbaar wel om). Je kent die dates wel, ongeslaagd maar niet traumatisch genoeg voor beiden om elkaar bewust te ontlopen. Voordat de namen mijn bewustzijn bereiken, schieten mij eerst gespreksflarden te binnen die vertoefden in het thema ‘ja hoor, het was best gezellig’. Vaak voel je elkaar redelijk aan of het wederzijds klikt. Maar soms, en gek genoeg ligt dat nooit aan mij, leest de ander je helemaal verkeerd. De (weder)ontmoeting was aardig, doch geheel klik- en vonkloos maar je gesprekspartner denkt daar héél anders over. En zoals dat gaat in real life, sta je voor je het weet te praten met zoiemand en al snel blijkt het nergens over te hoeven gaan. Nu vind ik dat in eerste instantie al enórm onnodig: ik versta anderen in zo’n gelegenheid slecht en vraag opvallend vaak om herhaling van het zojuist uitgesprokene, waardoor iedere zin in het al inhoudloze gesprek nog twee keer wordt uitgesproken ook. Maar bovenal wordt een dergelijk gesprek steevast afgesloten met de gouden woorden ‘ik bel je binnenkort wel weer eens.’ Wat, lieve mensen, mankeert hieraan? Ja, mijn cynische toon verraad mijn gedachte over het al dan niet bestaan van een mankement, maar is dit zinnig? Is het bestaan van deze gebeurtenis te rechtvaardigen? Staat mijn gesprekspartner zichzelf onvervalst te misleiden met gespeelde integriteit? Je hebt elkaar zeer ondubbelzinnig uit MSN gegooid, de telefoonnummers staan al tijden niet meer in elkaars gsm en hád het feit dat je elkaar tijden niet gesproken hebt niet te maken met dat het eenvoudigweg niet klikt? Is het niet één grote wandaad om die helderheid te verbreken met een sociaal (on)wenselijk ‘ik bel je binnenkort wel weer eens’? Mijn meest succesvolle aanpak is een simpel glimlachend hoofdknikje bij oogcontact gevolgd door een overduidelijke, ondubbelzinnige beweging in tegengestelde richting: je erkent vriendelijk elkaars bestaan en wekt niet de onterechte illusie dat je nog geïnteresseerd bent in elkaar. Ik vind het een respectvol gebaar; integer en sympathiek. Laurens 19 december 2007 << Terug |
||
| Laatste Neologismen Finansyrië Andersoms Ondernemingsradio Empathéïst Impulsaankoper |
||
| Laatste Columns Wie schrijft, die blijft Sterke mening over relativeren Fijne foutjes |
||
| Laatste Gedichten Digitaal socializen Spreek me gerust aan Teder |
||
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.
|
||