Toereikend Taalgebruik

Voor iedereen die ik ooit aanspreek: vergeef me dat ik graag zinnen formuleer vol zeldzame woorden in welhaast literaire constructies. Vorm is onderdeel van inhoud. Ik gebruik de taal graag in haar rijkere vormen, dat regelmatig uitmondt in met informatie overladen volzinnen. Een voorbeeldbericht aan een leeftijdsgenoot:

“Oké, laat ik nu eens een ideologisch kritische vraag stellen, gewoon uit tegendraadsheid: als je jezelf een dierenliefhebber vindt, waarom fok je ze dan zelf i.p.v. dieren uit een asiel te halen of daar promotie voor te maken?”

Eigenlijk zou ik beter moeten weten; in toenemende mate schrikken mensen van irregulier woordgebruik. Zo ingewikkeld is de vraag zeker niet en toch ... Vaak zijn het de leeftijdsgenoten die, zodra ik een grens van drie-lettergreep-woorden overschrijd, mij spontaan verwijzen naar het type dag of tijdstip, onderstrepend dat ik onmogelijk kan verwachten dat ze me kunnen bijbenen.

Zijn onverwacht ironische reactie gaf me dan ook een traanovergoten, luidkeelse glimlach: “ooooh kan je niet gwn nmomaal nederlands praten>_< al die dure en kakkerige woorden........ je praat als een golf kakker van 55+, net als in die colum,,,,, maaargoedt,,,,”

Ik vermoed dat taal en communicatie collectief worden beschouwd als een noodzakelijk kwaad - iets dat erbij hoort en waar men liefst minimale energie in steekt. Maar wat houd je dan over?

Omdat men bij voorkeur inhoudelijk is, wordt vorm bijzaak. Het gaat om wat je globaal te vertellen hebt. En hoewel ik volledig het inhoudelijk belang van communicatie onderschrijf, wordt vorm mijns inziens gruwelijk onderschat. Niet alleen geeft woordkeuze en zinsformulering jeu aan je verhaal, maar behendig gebruik maakt hetgeen je vertellen wilt strakker, treffender en meer accuraat. Bovendien maakt het taalspeling mogelijk, waarbij je opzettelijk je uitspraken multi-interpretabel kunt maken. Gebeurtenissen relaxed, cool of chill noemen, is volmaakt nietszeggend.

Hoewel persoonlijke stopwoordjes je taaltje karakteriseren, gaat het volledig ten koste van de inhoudswaarde. Wanneer je aan gebeurtenissen en meningen aanhoudend dezelfde labels plakt, wordt de inhoudelijke rijkheid onbekwaam afgevlakt tot nagenoeg nietszeggend niveau. Wanneer je vocabulaire beperkt is, lijkt het mij schier onmogelijk om hetgeen je vertellen wilt uit te drukken zoals je het precies bedoelt.

Immers, hoe kun je écht met elkaar praten over wat je bedoelt als je treffender woorden vermijdt? Hoe kom je mettertijd in dialoog tot een diepere waarheid als je je vocabulaire niet aanpast?

Dat jargon bestaat in specifieke beroepen – voor zowel zelfstandig naamwoorden als werkwoorden en bijvoeglijk naamwoorden – bevestigt zuiver dat alledaags woordgebruik niet toereikend is. De wetenschappelijke wereld kwalijk nemen dat zij onnodig moeilijke woorden hanteert, komt zuiver onbegrip dat specifieker taalgebruik noodzakelijk is of puur uit rancune wegens eigen onvermogen die terminologie te begrijpen.

Je eventuele kritiek op deze column is met identieke reden te verklaren. :-)

Laurens
7 oktober 2008

<< Terug
Laatste Neologismen
Finansyrië
Andersoms
Ondernemingsradio
Empathéïst
Impulsaankoper

Laatste Columns
Wie schrijft, die blijft
Sterke mening over relativeren
Fijne foutjes

Laatste Gedichten
Digitaal socializen
Spreek me gerust aan
Teder
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.