|
||
Fijne foutjesEen oer-Hollandse, upperclass dame stapt in tram 13 richting Geuzenveld – de tram is gevuld met uitheems geklede mensen en stemgeluiden die doen denken aan een rumoerige vakantiedag vér over de grens. De tram maakt ineens een krappe bocht en daar blijkt de vrouw niet op voorbereid: ze hinkt onhandig haar boodschappen omver, valt languit achterover en werpt zich in de schoten van twee 'stoere' jongens.Ze kijken elkaar zenuwachtig aan. In mijn gedachten ervaart de vrouw een afgang, vallen is immers gezichtsverlies voor zo'n dame met zulke medereizigers! Haar boodschappen zullen verder door de tram rollen, ze zal zich erg gaan schamen, verontschuldigen en klein maken. Schichtig zal ze om zich heen kijken en oogcontact vermijden. Ze zal oogcontact vermijden en snel uitstappen. Maar wat blijkt de mens dan toch mooi! De twee jongens schieten haar vriendelijk te hulp en de vrouw grapt vrolijk ‘jongens, ik ben voor jullie gevallen, geloof ik!’ De drie wisselen hartelijke woorden uit en zelfs wanneer ik vijf minuten later uitstap dragen ze nog alledrie nog een aanstekelijk glimlach. Het is een eenvoudige, alledaagse gebeurtenis, maar ik vind geniet ervan. Zéker omdat ik uit eerdere ervaringen verwachtte dat de vrouw eerder de trambestuurder zou vervloeken dan dat ze zich positief zou richten op zelfspot en haar medemens – de salontafel heeft het immers ook altijd gedaan als ik er mijn kleine teen tegenaan stoot. Puur genieten om iemand zo positief met eigen onhandigheden te zien omgaan. Ik huldig haar omdat ze drie dingen nadrukkelijk niet deed: haar onhandigheid ontkennen, omstandigheden beschuldigen en zich laten tegenhouden door mogelijke gêne. In plaats daarvan omarmde ze haar klungeligheid juist en maakte ze (mede daarom) leuk contact met haar medemens. Ik verspreek me, kan onmogelijk vage antwoorden geven op concrete vragen, versta soms mensen na drie keer herhalen nog steeds niet en bezeer ik mezelf regelmatig zichtbaar tijdens het fitnessen. Nog steeds zie ik mezelf en anderen vaak wat verrast en overmand door schaamte voor iets onhandigheid. Maar gelukkig hoef je jezelf helemaal niet te onttrekken van je omgeving of jezelf klein te maken. Sterker nog, het is juist een uitgelezen mogelijkheid om contact te maken en er positief mee om te springen! Want wat is er nou plezieriger: jezelf klein maken uit schaamte of even lachen en geholpen worden? Ik ben er van overtuigd dat als je zo fijn kunt omspringen met je onhandigheden, dat onkunde en onhandigheid juist een verbindende factor is met je medemens. Deze vrouw heeft mij energie gegeven en komend jaar maak ik me haar gedrag eigen. Wie doet er mee? Laurens 29 december 2009 << Terug |
||
| Laatste Neologismen Finansyrië Andersoms Ondernemingsradio Empathéïst Impulsaankoper |
||
| Laatste Columns Wie schrijft, die blijft Sterke mening over relativeren Fijne foutjes |
||
| Laatste Gedichten Digitaal socializen Spreek me gerust aan Teder |
||
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.
|
||