|
||
Wie schrijft, die blijftNa drie jaar columnist zijn voor gay.nl schrijf ik jullie deze informele afsluiter. In deze negenendertigste column kijk ik met nieuwe ogen terug op een openbare, wilde rit. Het begin telde veel lezers: ik schreef destijds over mijn goed- en afkeuren van andermans of mijn eigen gedrag, en men reageerde daar lustig op los.Ik schreef columns absurd vaak vanuit mijn actuele, dagelijks leven en wat mij daarin bezighield. Daarom oordeelde ik afgelopen jaar minder en raakten mijn columns meer doorspekt met vragen dan voorheen. Zo dacht ik de lezers uit te nodigen om over eigen antwoorden na te denken zonder hen een eigen visie op te leggen – ik bewoog speels van (ver)oordelen naar beeldvormen. De nieuwe stijl beviel mij goed, veel anderen minder; het lezersaantal daalde gestaag. De kritische reacties namen toe, en - toegegeven - sommige bewogen me diep van binnen. Gek genoeg nam het aantal persoonlijke berichtjes tegelijkertijd ook toe: een flink aantal leden heeft me geschreven mijn columns erg te waarderen of uit te kijken naar de volgende. Omdat waardering veel voor me betekent: ronduit driewerf hoera voor deze harten onder den riem! Ondertussen leerde ik van zowel vrienden als gay.nl-leden dat mijn columns gekunsteld (of) elitair overkwamen, dat ik de lezers een onweerlegbare visie voorlegde en dat mijn schrijfstijl volstrekt niet aansloot bij hoe vrienden mij persoonlijk kenden. Ik waardeerde hun inbreng, hoe oneens ik het ook met hen was, dus schreef lekker wat voor mij goed voelde. Ik ben immers ook een stug mensch. :-) Deze weken zijn voor mij een groot keerpunt! Want ik stop niet alleen met gay.nl-columns, ik sla een nieuwe richting in. En ook ik blijk hypocriet, want hoe zelfovertuigd ik lezers ook aanraadde eigen gedrag eens te herleiden, ik heb kortgeleden pas echt ervaren hoe ik precies dát op de diepste niveaus heb gemeden. Grappig, of misschien gênant, hoe ik mijn eigen raad slecht ter harte nam – vast menseigen. Nu zie ik de veilige paden die ik mezelf heb aangeleerd de afgelopen járen, bijvoorbeeld in mijn omgang met mensen, met onbekende situaties en met kritiek. Hoe ik alles eerst in mijn hoofd verwerk en daarná contact maak met de omgeving merk ik nu pas. Ik wil met name loskomen van verwachtingen die ik mezelf heb opgelegd. Loskomen van wat ‘in de lijn der verwachting’ ligt, kortom: het roer gaat om. Mijn komende jaar staat in het teken van menselijk contact maken en beleven; meer met vreemden praten, deze zomer couchsurfen, met twee vrienden een trainingsonderneming beginnen en daarbij trainers en trainingdeelnemers coachen. Ik voel het borrelen nu ik dit opschrijf: nieuwsgierigheid, opgewektheid en spanning wisselen elkaar af. Want daar waar je spanning en kleine angsten voelt, ligt ook de grootste bron van energie en vervulling. Deze publicatieplaats sta ik graag af aan een andere enthousiaste schrijver, deze openbare wilde rit is iedereen aan te raden. Voor nu gaat mijn waardering uit naar gay.nl voor het digitale podium dat zij me geboden heeft en naar de lezers die hun tijd hebben besteed aan mijn schrijfsels. Dank jullie wel. Laurens 22 februari 2010 << Terug |
||
| Laatste Neologismen Finansyrië Andersoms Ondernemingsradio Empathéïst Impulsaankoper |
||
| Laatste Columns Wie schrijft, die blijft Sterke mening over relativeren Fijne foutjes |
||
| Laatste Gedichten Digitaal socializen Spreek me gerust aan Teder |
||
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.
|
||