Levenslang gedreven

De maandagochtend in het openbaar vervoer mag een bron van inspiratie genoemd worden. Ik glimlach graag naar de norse gezichten van Noord-Hollandse reizigers. Net ontwaakte zielen zoeken hun dagelijks ritueeltje op, terwijl ze met drie gratis krantjes in de hand lusteloos naar het perroneinde staren - wachtend op de trein naar Tartaros.

Playbackend en heupwiegend op de maat van mijn muziek stap ik de trein binnen, terwijl de medemens zich verzuchtend in een stoel laat zakken. We reizen met z’n allen naar onze fulltime bezigheden. In gedachten zie ik hoe de trein al rijdend het landschap overspoelt met doelloosheid, gevoed door forenzen die niet meer weten waarom ze voor déze rol in de samenleving hebben gekozen – áls ze al het idee hebben ooit een keuze gehad te hebben.

De student doet ‘zoals verwacht wordt’ een studie en maakt het af onder het motto ‘tja, ik ben er nu toch al aan begonnen’. De werkende lijdt met de gedachte ‘ach, ik dien mijn tijd wel uit’. Het pendelen en de uren in 'het systeem' zijn noodzakelijk kwaad, enkel de overblijvende uren van de dag zijn om te genieten, nietwaar?

Inderdaad, niet waar. Inmiddels is mijn dierbare sociale kring gevuld met eigenzinnige, sterk gedreven vrienden die hun omgeving daarin graag beïnvloeden. Deze mensen laten zich leiden door hun kracht, dromen en wensen; het zijn vrienden waar ik bijzonder trots op ben.

Terwijl één fulltime gepassioneerd zijn kinderen in groep acht weet te laten ontwikkelen, weet een ander talloze gelaagde kleinkunst- en theaterstukken neer te zetten. Een derde gaat op in de wereld van gezondheidzorg en weer drie anderen bekrachtigen en inspireren iedereen om zich heen met gebruik van uniek leiderschap en persoonlijke coaching.

Ik prijs mij gelukkig met zulke geïnspireerde mensen. Zo ook met een andere vriend van mij, die jarenlang meerdere studies en banen heeft geprobeerd, om eindelijk te hebben gevonden wat hij zocht. Zijn behoefte aan energiegevend, zinvol werk motiveerde hem enkele keren zijn leven radicaal om te gooien. Ik bewonder die moed enorm.

Goed, niet iedereen durft een radicale beslissing te nemen - zeker niet in een tijd van maatschappelijke onzekerheid. Maar ik geloof dat iedere baan en studie, hoe suf soms ook, leuk en interessant gemaakt kan worden: in je eigen beleving en met je eigen input. Zodra je weet wat je inspireert en motiveert, kun je nagenoeg alles in je leven daarop afstemmen. Wat houdt je tegen!

Een slaaf van een vastgeroest systeem zijn is een keuze die mensen zelf maken. Werp jij dagelijks úren van je leven weg door te berusten in een levensrichting die jou niet inspireert? Ik niet.

Laurens
26 mei 2009

<< Terug
Laatste Neologismen
Finansyrië
Andersoms
Ondernemingsradio
Empathéïst
Impulsaankoper

Laatste Columns
Wie schrijft, die blijft
Sterke mening over relativeren
Fijne foutjes

Laatste Gedichten
Digitaal socializen
Spreek me gerust aan
Teder
Mits ongedetermineerd, valt alle tekst op deze site onder mijn auteursrecht.